Week 42, 2012: Lunch at Seafood Market
PUMUNTA KAMI SA SEAFOOD MARKET para mananghalian. Hindi ko na maalala ang eksaktong pangalan ng restawran, pero isa 'yun sa hilera ng mga kainan na makikita mo kapag dadaan ka sa Macapagal Avenue papuntang Mall of Asia. Paboritong dayuhin ang lugar na ito ng mga magulang ko tuwing napapadpad sila ng Maynila, lalo na ng aking nanay na binabalik-balikan ang alimango na mabibili at makakain sa murang halaga.
Kasama ang aking mga blockmates, namalengke kami sa katabing bilihan.
Sariwa ang mga benta.
Nakakaawa rin tingnan 'yung iba, lalo na ang mga walang kamuwang-muwang na alimango.
Inaamin kong wala akong talento para sapaghingi ng tawad tawaran. Buti na lang kasama ko sina Lennie, Marv, at Ching—pawang mga may lahing Tsino. Di hamak na nakamura at nakarami kami sa aming mga pinamili.
Naghintay kami nang mahigit sa kalahating oras habang niluto ang mga pinamili namin. Marami kaming pinag-usapan: mula sa buhay namin sa medisina hanggang sa mga susunod naming mga lunch outs.
HAYAAN NIYONG ipakilala ko sa inyo ang mga kasama ko kanina.
Si Ching, na kung lumamon ay parang kargador, pero hindi halata kasi payat pa rin siya kahit ano'ng kainin niya. Tahimik ang restawrang napili namin; kami lang ang tao. Ang saya!
Si Ching ulit (kaliwa) at si Lennie (kanan), 'yung donyang naka-itim.
Si Marv na ipinagmaneho kami (salamat!) at si Casti, bosing namin sa Ortho. Huwang niyo akong tanungin kung bakit ganyan ang posisyon ng mga kamay nila.
Siyempre, nakasama rin si Carlos, dala ang kanyang Calvin Klein na shades. Akala niya kasi katabi talaga ng dagat ang Seaside Restaurants.
Nagpapasalamat ako sa Panginoon sa mga blockmates ko. Napakalaking biyaya sila sa akin dahil napapasaya at tila napapadali nila ang buhay ko sa medisina.
Sana maulit pa ito at sana mas marami pang makasama para mas masaya.
Kasama ang aking mga blockmates, namalengke kami sa katabing bilihan.
Sariwa ang mga benta.
Nakakaawa rin tingnan 'yung iba, lalo na ang mga walang kamuwang-muwang na alimango.
Inaamin kong wala akong talento para sa
Naghintay kami nang mahigit sa kalahating oras habang niluto ang mga pinamili namin. Marami kaming pinag-usapan: mula sa buhay namin sa medisina hanggang sa mga susunod naming mga lunch outs.
HAYAAN NIYONG ipakilala ko sa inyo ang mga kasama ko kanina.
Si Ching, na kung lumamon ay parang kargador, pero hindi halata kasi payat pa rin siya kahit ano'ng kainin niya. Tahimik ang restawrang napili namin; kami lang ang tao. Ang saya!
Si Ching ulit (kaliwa) at si Lennie (kanan), 'yung donyang naka-itim.
Si Marv na ipinagmaneho kami (salamat!) at si Casti, bosing namin sa Ortho. Huwang niyo akong tanungin kung bakit ganyan ang posisyon ng mga kamay nila.
Siyempre, nakasama rin si Carlos, dala ang kanyang Calvin Klein na shades. Akala niya kasi katabi talaga ng dagat ang Seaside Restaurants.
Nagpapasalamat ako sa Panginoon sa mga blockmates ko. Napakalaking biyaya sila sa akin dahil napapasaya at tila napapadali nila ang buhay ko sa medisina.
Sana maulit pa ito at sana mas marami pang makasama para mas masaya.
Labels: daily
0 Comments:
Post a Comment
<< Home